Verwend, verwender, verwendst

(We kennen in ons geweldige taaltje geen vergrotende trap van verwend, maar ik voelde me de afgelopen week toch wel het verwendst..)

Nadat ik “gisteren” een blog online heb gezet, zit ik nu alweer ijverig te typen voor een volgend verhaal. Gisteren? Poeh nee, het is alweer een week geleden. Weken veranderen in dagen: een week lijkt hier nl. maar 24 uur te duren. Zo lijkt het ook maar een kwartiertje geleden dat mijn meisjesdroom in vervulling is gegaan. Wauw, wat een belevenis was het om met die grijze rakkers te zwemmen. Geloof me, deze waren nog liever dan Flipper.. Het voelde net alsof ik eventjes een hoofdrol in een film had gekregen. Lekker spetteren, dansen, zingen en zoenen met de dolfijnen. Heerlijk! Plaatjes zeggen meer dan duizend woorden, dus kijk maar even hoe ik als een klein meisje in het water lig te glunderen. Sponsors bedankt!
Daarnaast lijkt het welgeteld vijf minuten geleden dat ik een bezoekje heb gebracht aan het Slavernijmuseum. Ja, jullie lezen het goed. Wij, Lindsey, Evelien en nog twee huisgenoten, zijn een middagje gaan cultuur snuiven in Otrabanda. We zijn veel te weten gekomen over de geschiedenis van Curaçao, dus het educatieve middagje heeft zijn vruchten afgeworpen.
Gisteren werd er door onze school het Assamblea georganiseerd. Een hele ochtend vertoeven(/rillen met de airco op 16 graden) in het World Trade Centre. Hier werden verschillende optredens gedaan door studenten van het Frater Aurelio SBO. Wat een talent hier op Curaçao! De hele ochtend werd er Papiaments gesproken, maar of iemand kan zingen of dansen, kun je wel zien zonder dat je de taal beheerst. Wauw! Echt heel mooi. De ochtend stond in het teken van Dios (God). Ik zie jullie nu met gefronste wenkbrauwen achter de pc zitten maar het was niet zo’n heilige bijeenkomst als dat jullie denken. Het geloof was namelijk in een trendy, hip, nieuw blazertje gestoken ;-). Onderwerpen als homoseksualiteit en seks voor het huwelijk stonden centraal. Zo werd er ook tijdens een gebed gezegd dat je op dat moment al jouw dierbaren moest knuffelen en ‘vrede’ moest wensen. Ineens kwam er een hele klas op me afgestormd om me te omhelzen en om me “pas” te wensen. Aah, lief en wat een verschil met Nederland. In ons kikkerlandje zouden ze de juf nog niet eens aan durven te kijken. Behalve dat zouden onze leerlingen de boodschap belachelijk vinden, schat ik. Het zijn zo’n schatten van ‘kinderen’ hier. Zo ook vandaag, de laatste dag voordat de toetsweek begint, wat een chaotische ochtend! “juffrouw, juffrouw, ik begrijp dit niet, wilt u dat nog even snel uitleggen, juffrouw?” Ja, natuurlijk. Vandaag vloog ik van groepje naar groepje om de laatste puntjes op de i te zetten wat betreft de theorie voor de toetsweek. Heerlijk om je zo nuttig te voelen en om studenten les te geven die ineens aan je lippen hangen i.p.v. met hun hoofd in de tas.
De afgelopen week was een week vol verrassingen. Kaartjes uit Nederland bleven de brievenbus vullen. Allemaal voor mij! Ze waren dan wel te laat, maar dit vond ik extra leuk want zo heb ik me nog heel lang jarig gevoeld. Stiekem voel ik me nu nog elke dag een beetje jarig, want door een verrassingspakket van lieve Nikky dat ineens voor de deur stond, word ik elke dag weer flink verwend! Wat lief dat jullie aan me gedacht hebben en wat fijn dat mijn muur wat minder kaal is de laatste twee weken. De laatste weken zijn een feit.. Wat moeten en willen we nog veel doen.. Aii, dat wordt weinig van de zon genieten maar flink aan de bak. Eindelijk die eindeloze tocht naar het puntje van de Christoffelberg afleggen bijvoorbeeld. Het wordt maar warmer en warmer dus mijn zin wordt ook steeds minder en minder zoals jullie wel begrijpen. Maar ja, het is een must do dus er zit niets anders op. Daarnaast gaan we nog meer scholen bezoeken hier op Curaçao waardoor we nóg meer verschillen zullen ontdekken tussen het Nederlandse en Curaçaose onderwijs. Ik ben benieuwd!
De tijd vliegt net zo snel als het vliegtuig dat ons straks naar huis brengt. Ik zal het relaxte Curaçaose leventje wel gaan missen, maar er zijn ook een aantal dingen die ik kan missen als kiespijn. Krioelende mieren die vrolijk op mijn crackers paraderen bijvoorbeeld of die stinkende muggenspray die je na zes keer douchen nog steeds ruikt, maar bovenal ben ik zo blij als ik andere kleren heb. Ik word gek van mijn kledingkast die er elke dag hetzelfde uitziet. Dus lieve mam, jij vindt het waarschijnlijk niet zo fijn om te lezen, maar we gaan lekker shoppen als ik thuis ben!

Prettig weekend en bon siman,
Daaaaaag!