Afscheid nemen en waterpret!

Sinds dat ik een blog getypt heb, is er veel gebeurd. We hebben o.a. afscheid genomen op het St. Francis College, een weekendje doorgebracht op het prachtige Talikud. Ook hebben we op de toets na onze duikcursus afgerond en zijn we druk bezig met de summerschool. Zoals jullie waarschijnlijk wel merken, heb ik het zo druk dat ik de afgelopen dagen geen tijd heb gehad om een blog te typen.

Om te beginnen ons weekendje Talikud! 21 maart vertrokken we ’s morgens met een boot vanuit Davao naar het, bijna onbewoonde eiland: Talikud. Daar begon het feest al want tot onze verbazing kwamen er ineens een stuk of acht dolfijnen rondom onze boot zwemmen. Geweldig om te zien! Mijn weekend kon eigenlijk al niet meer kapot. Na ongeveer anderhalf uur varen kwamen we aan op de plaats van bestemming. De zus van dr. Robillo heeft namelijk een huisje op dit eiland waar wij gebruik van mochten maken. Bij aankomst werden we verwelkomt door twee Filippijnen. Zij hadden de taak van dr. Robillo gekregen om dit weekend voor ons te zorgen. Tijdens dit weekend hadden we trouwens gezelschap van twee Den Haagse dames. Nelleke en Anita hebben er voor gezorgd dat het weeshuis waar wij stage lopen, bestaat. Ze zijn om en nabij vijftig jaar en verzorgen alles voor het weeshuis. Ook hadden zij een Filippijns jongetje: Cedrick meegenomen. Eerst hebben we de huisjes eens even bekeken. Een huisje om in te slapen, een huisje om in te koken en ten slotte een huisje met het sanitaire gedeelte. De tuin is werkelijk een paradijs. Allemaal palmbomen en hutjes waar je gezellig kunt gaan zitten onder het genot van een BBQ. Dit hebben wij zaterdagavond daarom ook maar eens uitgeprobeerd. Het beviel ons erg goed. Zondagmorgen mochten we een reis met de boot gaan maken rondom het eiland. Wauw! Ongelooflijk mooie, witte stranden, kraakheldere zee en rotsen waar je U tegen zegt. Tijdens deze rondvaart kregen we de kans om met een snorkel de onderwaterwereld te gaan bekijken. We werden van de boot afgegooid en mochten een uurtje rond snorkelen. Ook de onderwaterwereld van Talikud is geweldig. Mooie visjes, zeesterren en koraal hebben we gezien. Zondagmiddag om 15.00 uur was het tijd om het eiland te verlaten. We werden opgehaald met de boot. Eventjes hebben we eraan gedacht om de boot te missen en stiekem nog een nachtje te verblijven op dit geweldige eiland. We wilden namelijk absoluut niet terug naar de bewoonde wereld.

Op woensdag 25 maart hadden we onze laatste dag op het St. Francis College. Deze woensdag stond in het teken van de “Graduation.” De hele dag hebben we op het podium gestaan en werden de vierdejaars kinderen in het zonnetje gezet. Ze kregen hun diploma toegereikt en wij mochten ze feliciteren. Niet alleen de vierdejaars werden gediplomeerd ook de kinderen van groep 8 (grade 6) werden het podium op geroepen. Een hele happening dus. Het was vermoeiend om de hele dag op het podium handjes te schudden maar zeker de moeite waard. Ook bij dit feest was het welbekende feestvarken weer aanwezig en hebben we weer lekker van het beestje zitten peuzelen.
Na een hele dag van plechtigheden en optredens was het voor ons tijd om afscheid te nemen. Als verassing hebben we voor de school boodschappen gedaan. Twee leraren zijn met ons naar de shopping mall geweest om materiaal voor de school te kopen. We mochten Ma’am Serge verrassen met een aantal boeken, sportmateriaal, bordspellen, pannen, borden, bestek en ten slotte vijftig stoelen. Deze waren hard nodig want de kinderen zaten op stoelen die van ongelukkigheid bijna in elkaar zakten. Wij zijn van mening dat dit weer een geschikt doel was voor het sponsorgeld. Vervolgens hebben we alle leraren, kinderen, ouders en bezoekers bedankt voor de geweldigè, leerzame periode. De leraren zongen nog een liedje voor ons en daarna was het dan echt afgelopen. Ons hoofdstuk op het St. Francis College. Jammer! Ik kan in ieder geval wel zeggen dat ik veel geleerd heb van deze stage en een leuke tijd op deze school gehad heb.

Donderdag 26 maart was het ook tijd om afscheid te nemen van het weeshuis. Ook hiervoor hadden we een verrassing. Zoals we jullie al verteld hebben, hebben we voor deze kinderen uniformpjes gekocht. Geweldig om te zien hoe blij de kinderen waren. Twee kinderen mochten (voor de foto) de uniformpjes passen. Die twee glunderen nu nog dat weet ik zeker. Foto’s zeggen meer dan duizend woorden dus bekijk de foto’s maar. Ook in het weeshuis hebben we een leerzame periode gehad. Ik kijk hier met veel plezier op terug!

Vrijdag 27 maart was het dan eindelijk tijd voor Tomas en ik om aan onze duikcursus te beginnen. We hebben besloten om ons brevet te halen bij Henny Smits. Dit is een Nederlandse man die een restaurantje heeft in Davao. We begonnen in het zwembad omdat we kennis moesten maken met het materiaal. Op de bodem van het zwembad deden we enkele oefeningen. Henny was erg tevreden dus vond het tijd om de zee in te duiken. Zaterdag mochten we de onderwaterwereld van Samal Island ontdekken. Geweldig! Ook hier mochten we op de bodem de oefeningen herhalen en vervolgens een beetje rond flipperen. Eenmaal uit het water stelde Henny voor om van de twee resterende halve dagen een dag te maken. Dit zou zwaar zijn maar zeker de moeite waard. Tomas en ik vonden dit een goed idee en zijn akkoord gegaan. Woensdagmorgen om 6.30 uur hadden we al een taxi naar het desbetreffende strand. Daar aangekomen zijn we het water ingedoken en hebben we de oefeningen vlekkenloos herhaald. Vervolgens hebben we een plezierduik genomen die bestond uit lekker flipperen en je buddy (Tomas) in de gaten houden. Van deze trip hebben we foto’s genomen. Nu rest alleen de toets nog en dan hebben we ons brevet in the pocket.

Op maandag 30 maart begonnen we aan onze volgende stage “de summerschool.” Het was tijd om de kinderen zwemles te geven en leuke dingen met ze te doen. Als voorbereiding hebben we materiaal gekocht zoals: zwembandjes, plankjes, zwemvesten, strandballen en een opblaasbaar zwembad. Ook deze spullen hebben we gekocht van het sponsorgeld. Het opblaasbaar zwembad was bedoeld om de kinderen aan het water te laten wennen. Er is ons namelijk verteld dat de kinderen bang waren voor water. Eenmaal bij Villa Christina (het afgehuurde zwembad) aangekomen bleek dat de kinderen helemaal geen watervrees hadden. Ze sprongen het water zonder problemen in. Het feit dat de kinderen niet konden zwemmen bleek echter wel. Ik mocht beginnen met het geven van wateraerobics. Je zag de kinderen genieten en moeite doen voor het herhalen van de oefeningen. Toen we in de gaten hadden dat ze niet bang waren in het water zijn we ze de welbekende schoolslag gaan leren. Het is een heel karwei om deze oefening erin te krijgen maar we hebben redelijk vooruitgang geboekt. Ze kunnen nu de schoolslag zonder plankje noch hulp! Soms raken ze een beetje in paniek maar wanneer je “slowly” zegt, begrijpen ze je meteen en herstellen ze hun slag. Het is mooi om te zien hoe de kinderen hun best doen om het zwemmen onder de knie te krijgen. Ze zijn het water niet uit te slaan.
Ook hebben we veel spelletjes met de kinderen gedaan en hebben we gisteren als activiteit T-shirts geschilderd. De kinderen wisten niet wat hun overkwam. Achterop de T-shirts hebben we de volgende tekst geschreven: Summercamp 2009! Tomas, Evelien, Marissa “the Netherlands.” De kinderen kregen de opdracht om het T-shirt te beschilderen met hun idee over Nederland of over de summerschool. Over het resultaat zijn wij alle drie erg tevreden. Ook hier hebben we enkele foto’s van geschoten.

Vandaag, vrijdag 3 april staat in het teken van het verlengen van ons visum. We moeten dit gaan doen in Davao. Het visum wordt verlengd voor drie maanden. Deze drie maanden kunnen we tot onze spijt niet meer hier doorbrengen. Zoals jullie waarschijnlijk wel merken vinden wij de tijd nog lang niet rijp om naar huis te gaan. Als we konden, zouden we nog een paar maanden erbij boeken. Volgende week vrijdag beginnen we aan onze rondreis. We hebben hier veel zin in maar ik heb er aan de andere kant ook absoluut geen zin in. Voornamelijk omdat dit toch het begin van het einde is. Ach ja, aan alles komt een einde zullen we maar zeggen. Nu nog even genieten en dan zijn we weer terug in ons koude kikkerlandje. Alhoewel koud? Ik lees net op internet dat bij jullie de lente begonnen is met een temperatuurtje van om en nabij 20 graden! Geniet er maar van! Ook jullie verdienen het ;) haha!

Zaterdag gaan we waarschijnlijk een bezoekje brengen aan het “moeder Teresa huis!” Dit is eigenlijk een soort weeshuis met baby’tjes waar geen aandacht aan geschonken wordt. Wij willen hen die aandacht geven. Ook hier zal een deel van het sponsorgeld aan gespendeerd worden. Hartverscheurend blijkt het te zijn om deze kindjes zo ongelukkig in hun wiegje te zien liggen. Wij zijn van plan om ze zaterdag te knuffelen en de aandacht te geven die ze nodig hebben. De baby’tjes worden trouwens verzorgd door Filippijnse nonnen.

Zo, en dan nu is het tijd om weer een einde te breien aan dit verhaal. Ik kan nog uren door blijven typen maar hier heb ik ten eerste geen tijd voor en ten tweede wordt het voor jullie waarschijnlijk saai om mijn verhaal te lezen. Nu op naar Davao om mijn visum te verlengen!

Mijn volgende bericht zal tevens ook mijn laatste bericht vanuit Calinan zijn!

Fijn weekend allemaal en geniet maar van het zonnetje dan doe ik dat ook nog even!

Daaaaaaaag!


Liefs, Evelien